13 ma wartość prawdziwą. Najważniejsze rzeczy w życiu dzieją się szybko i trzeba być czujnym by ich nie przeoczyć. Sztuka wydaje się nieść przesłanie porozumienia między ludźmi. Pokazuje, że człowiek zbyt wiele uwagi poświęca analizie własnych doznań przez co staje się obojętny na problemy innych. Sztuka pt. Lahzat mansiyya (Zapomniane chwile) autorstwa irackiego dramaturga Jalila al-Qaysi i wyreżyserowana przez Habiba Ghuluma w 1989 roku ukazuje zakochaną wciąż w mężu bohaterkę żyjącą nadzieją na powrót ukochanego mężczyzny. Dzień zaczyna od myśli o nim. Nie odczuwa potrzeby przeanalizowania swojego stanu psychicznego jaki jej towarzyszy po jego odejściu. Napełnia ją szczęście i radość gdy otrzymuje telegram, że wraca. Kiedy jednak okazuje się, że listonosz doręczył jej przez pomyłkę inny list, a mąż już nie wróci, pogrąża się w smutku i rozpaczy. Życie wydaje się jej niekończącym pasmem nieszczęść, które powodują, że nie dostrzega jego sensu. Motyw cierpienia występuje w wielu utworach literackich. W sztuce Al-Buqa’a (Plama) napisanej przez Ibrahima Salima i wyreżyserowanej przez Ahmada al- -Ansari w 1992 roku dramaturg pokazuje cierpienie jako siłę kształtującą charakter człowieka. Bohater to młody
RkJQdWJsaXNoZXIy OTg0NzAy