26 dlową do Indii, która może dać mu szansę zdobycia pieniędzy. Jednak dzień jego powrotu jest dniem zaślubin ukochanej. Zrozpaczony bohater tańczy taniec weselny aż do utraty życia. Jego marzenia nie zostały zrealizowane bo nie respektował praw jakimi rządzi się społeczeństwo. W dramacie znajdujemy odniesienia do emirackiej kultury tańców ludowych, np. al-liwa. [1] Po raz kolejny dramaturg podjął trudny temat domagając się redukcji autorytetu ojcowskiego na korzyść wszystkich członków rodziny. Poddał też analizie przyczyny posłuszeństwa kobiety wobec mężczyzny. Nie pominął problemu narzucania tradycyjnych małżeństw z pobudek czysto materialnych. Tematem sztuki Wa madha ba’du? (I co potem) pióra Habiba Ghuluma al-Attara z 2002 roku jest wolność słowa. Pokazuje ona nieszczęśliwego i samotnego dziennikarza, który utracił pracę z powodu artykułów o charakterze politycznym. To wydarzenie pozbawiło go złudzeń i zmusiło do rezygnacji z młodzieńczych ideałów. Zamyka się w pokoju z komputerem i stertami papierów. Po stracie żony - z którą jak mu się wydaje prowadzi rozmowy - czuje się osamotniony, przeżywa stany depresji i nie dostrzega sensu życia. Zmarła żona symbo1. Por. Habib Ghuloom al-Attar, The Development of Theatrical Activity in the Gulf Region, United Arab Emirates 2009, s. 91,
RkJQdWJsaXNoZXIy OTg0NzAy